“En de Zoon des mensen gaat wel heen zoals bepaald is, maar wee die mens door wie Hij verraden wordt. En zij begonnen zich onder elkaar af te vragen wie van hen het toch zou zijn die dat zou doen.” (Lukas 22:22 en 23)
En als dan het Avondmaal voor het eerst is gevierd, komt het moment dat Jezus, als uit het niets, ineens laat merken dat Hij in ieder geval weet dat Hij verraden gaat worden door één uit de discipelenkring. En reken dat die boodschap is ingeslagen als een bom. En blijkbaar had Judas zichzelf totaal onzichtbaar kunnen houden als verrader en was nog geen van de anderen iets opgevallen. Het was zo onzichtbaar dat de anderen zich gaan afvragen wie dat dan zou moeten zijn. En op een andere plaats lezen we dat ze zelfs aan zichzelf twijfelen. Maar tegelijk wordt er ook iets duidelijk over het verraad.
Ergens is natuurlijk de vraag blijven liggen, als je het Evangelie leest, hoe het nu zit met de wil van Judas en het feit dat dit verraad dus moest gebeuren volgens de profetiën. Deze vraag is echt een lastige vraag. Als het zo is dat de profetie vervuld moet worden, had Judas dan wel een mogelijkheid om het niet te doen? Dan is Judas toch eigenlijk slachtoffer van het plan van God? Toch laat Jezus zien dat het anders is.
Jezus is op de manier hoe het bepaald is, verraden en uiteindelijk naar het kruis gegaan, maar daarmee kunnen we nooit stellen dat Judas kansloos was. Judas had alle kansen om niet de zin van satan te doen. Judas had gewoon, net als iedereen zijn eigen keus. Dat hij is meegegaan door zijn geldzucht, dat zegt iets over hem. Jezus maakt daarom ook duidelijk dat de profetie en de persoon op een bepaalde manier los van elkaar staan. Het moest op deze manier gebeuren, maar wee die mens door wie hij verraden werd.
Het laat tegelijk aan ons zien dat wij onder geen enkele omstandigheid vrijuit gaan als satan ons tot zonden aanzet. De macht is wel groot, daar is geen onduidelijkheid over. Er is in het geval van Judas ook nog een profetie, daar is ook geen onduidelijkheid over. En zelfs moest het op deze manier gebeuren, ook daar is geen onduidelijkheid over. En toch is duidelijk dat Judas voluit verantwoordelijk is voor zijn daden. Zelfs als het helemaal zou vaststaan dat Judas dit moest doen, dan nog blijft hij verantwoordelijk. We zien in de Bijbel dat God Zich laat verbidden, dus zelfs achter Gods plan zou hij zich nooit kunnen verschuilen. Als er al een plan van God zou zijn waar de naam van Judas in vastgesteld was.
In elke situatie blijf je als mens verantwoordelijk voor je daad, zlefs als je zou kunnen zeggen dat God dit zou vaststellen, dan is het nooit God die een keus maakt voor een mens dat hij moet zondigen. Trouw zijn aan God is iets dat onder de verantwoordelijkheid van de mens blijft horen en daarom geldt voor Judas het wee dat Jezus uitspreekt. Hij had namelijk ook een andere keus, maar hij liet zich gijzelen door zijn hebzucht.
Gebed: Heer, het is confronterend om te zien hoe Judas verantwoordelijk bleef voor zijn eigen keus om U te verraden. U blijft ons mensen verantwoordelijk houden voor onze daden, maar er is bij U wel vergeving, altijd geweest.