"En het gebeurde na verloop van vele dagen dat de beek uitdroogde, want er was geen regen in het land gevallen. Toen kwam het woord van de HEERE tot hem: Sta op, ga naar Zarfath, dat aan Sidon toebehoort, en woon daar. Zie, Ik heb een weduwvrouw geboden om u te onderhouden." (1 Koningen 17:7-9)
Het lijkt een zo eenvoudig verhaal. Nou ja, eenvoudig, ja toch wel? Het staat er allemaal zo makkelijk. Het gebeurde na verloop van vele dagen dat de beek uitdroogde. In gedachten die je Baäl lachen, al is dat natuurlijk niet mogelijk voor een houten paal. Zoiets van: "Zie je wel, die God kan het ook niet." En Elia, hoe moet hij zich op dat moment gevoeld hebben? Want het begon allemaal zo goed. Iedereen begon gebrek te leiden, maar de trouwe Elia, die de boodschap van oordeel had gebracht, werd door God verzorgd. En dan komt de dag dat het water in de Krith lager staat, een paar dagen nog lager en dat staat hij droog.
Nou Elia, daar zit je dan. Op God vertrouwd, gehoorzaam geweest en nu blijk je ook gewoon aan een droge rivier te zitten. Vers 7 en 8 volgen snel op elkaar. Alsof het allemaal zo logisch is dat toen de rivier uitdroogde, God ging spreken. Maar die dagen dat er minder en minder water in de rivier overbleef, sprak God nog niet, maar Elia zag het wel gebeuren.
Ik weet niet of je dat herkent. Ja, God zal voor je zorgen en ondertussen is er nog genoeg, totdat je echt Gods zorg nodig gaat krijgen, maar het is nog in geen velden of wegen te bespeuren. En dan blijven zitten en vertrouwen op je God. Dat kost je wel wat. En alsof het dan nog niet genoeg is, zegt God: "Elia, je moet naar Zarfath gaan, daar woont een weduwe en Ik heb haar geboden dat ze je zal onderhouden." Nou, gelukkig, God is net op tijd.
En Elia gaat op pad. En dan komt hij daar en wat treft hij aan? Een weduwvrouw die op sterven na dood is. Ja, zo is het wel. Wij zijn zo geneigd om die geschiedenis er even snel doorheen te jagen en dan komt straks die oliekruik die nooit stopt en het meel dat in de kruik blijft. Maar dat is niet wat Elia weet. God volgen is niet het hele verhaal al kennen, zoals wij het hier kennen. God volgen is geloven dat Hij voor Zijn knecht zal voorzien. En ik weet niet hoe het jou vergaat, maar ik vind dit soms heel spannend!
Want als Elia dan bij die vrouw komt, kan ze nog precies één koek bakken voordat ze sterft met haar zoon. Dan is alles op en er is niets meer te koop. Dat treft Elia aan, als uitkomst die God hem gaf toen de beek uitdroogde. Van de regen in de drup, of van de woestijn naar het graf. Weet je wat de vraag is voor de Elia's van God? Dit: Durf jij helemaal voor al je voorziening op God te vertrouwen dat Hij het zal doen en dat jij alleen maar trouw hoeft te zijn aan Gods opdracht voor jouw leven?
Gebed: HEERE, trouw zijn is niet zo moeilijk als alles lukt, maar zo moeilijk als het niet gaat zoals we verwachten en we van het ene probleem in het andere lijken te komen. En toch geloof ik dat ik door U alles krijg dat nodig is!