"Heb de wereld niet lief en ook niet wat in de wereld is. Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde van de Vader niet in hem. Want al wat in de wereld is: de begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en de hoogmoed van het leven, is niet uit de Vader, maar is uit de wereld. En de wereld gaat voorbij met haar begeerte, maar wie de wil van God doet blijft tot in eeuwigheid." (1 Johannes 2:15-17)
Vaders, jonge mannen en kinderen, er volgt een opdracht van Johannes na zijn vorige woorden. En voor degenen die dat nog niet begrepen: Dit geldt natuurlijk ook voor de vrouwen onder ons. Als je God kent, en het maakt dan niet uit in welke hoeveelheid of hoever je al hebt mogen groeien, dan gelden ook de volgende woorden: Heb de wereld niet lief en ook niet wat in de wereld is. Als je deze woorden leest, dan zou je er bijna moedeloos van worden, want dit kan toch bijna niet? Je kunt toch onmogelijk niet liefhebben wat er in de wereld is?
De wereld niet liefhebben, dat is nog wel een term waarvan wij de klank van deze uitspraak wel kennen. Termen als dat we niet van de wereld moeten zijn, maar wel in de wereld zijn sommigen van ons met de paplepel ingegoten. Maar ook niet liefhebben wat in de wereld is, zijn toch wel woorden waarbij je gaat bedenken: Hoe gaat dit ook mogelijk zijn? En dan die woorden die er achteraan komen: Dan is de liefde van de Vader niet in je.
Toch moet je gewoon ook even doorlezen wat Johannes nu precies daarna zegt. Wat is datgene dat in de wereld is? De begeerte van het vlees, de begeerte van de ogen en de hoogmoed. Dat is waar het eigenlijk over gaat! Het verlangen van je aardse gedachten die niet op God gericht zijn, verlangen naar meer en meer en meer op deze aarde, dat is niet van God. En natuurlijk krijg je soms overvloedig veel van God, ook materialistisch gezien, maar als jij je daar op richt, dan mis je de liefde van de Vader. En ik merk dat dit een bijna ondoenlijk punt is om dit onder veel christenen te bespreken, want blijkbaar zijn we dit normaal gaan vinden dat we belangrijk vinden wat deze wereld ons biedt. Afgelopen week vroeg iemand mij wanneer ik tevreden ben? Nou, niet met allemaal aardse dingen, maar eigenlijk ben ik vooral tevreden met wat je gaat missen als je de begeerte van wat in de wereld is in je hart is: De liefde van de Vader!
Laten we ons niet richten op die dingen die straks toch vergaan! En natuurlijk mag je een huis hebben en natuurlijk mag je een goede auto hebben als je veel kilometers rijdt, maar meer dan een functioneel doel moet het eigenlijk niet hebben en laat ook hoogmoed ver bij je vandaan blijven. Leven zoals Jezus leefde, de wil van God doen, dat blijft tot in eeuwigheid en eigenlijk moeten we zeggen: Dat ìs het eeuwige leven! Zo groot is God, zo heerlijk om ons dat nu al te geven, als we de begeerte loslaten van al die dingen die geen eeuwigheidswaarde hebben!
Gebed: Vader, ik verlang alleen en vooral naar Uw liefde, naar Uw leven in mij. De wereld en haar begeerlijkheid gaat voorbij en ik wil daar niet aan vastzitten en tegelijk geloof ik dat U mij zult voorzien in wat ik nodig heb!