En als wij kinderen zijn, dan zijn wij ook erfgenamen: erfgenamen van God en mede-erfgenamen van Christus; wanneer wij althans met Hem lijden, opdat wij ook met Hem verheerlijkt worden. (Romeinen 8:17)
Al eerder hadden we het er over dat je in Christus kind van de Vader bent. Maar daar is als vervolg nog meer over te zeggen. Want kind zijn betekent aan de ene kant dat je zorg van je vader mag verwachten en dat is naar God toe ook zo. Maar er zit nog een tweede kant aan. Normaal gesproken is een kind ook erfgenaam van zijn vader. Dat zijn normaal niet de dingen waar je graag over nadenkt want dat heeft alles te maken met het verliezen van je vader. En toch zegt Paulus: Als je kind bent, als je in Christus bent, dan ben je ook erfgenaam van God en mede-erfgenaam van Christus.
Zoals Jezus de erfgenaam is van Zijn Vader, zo worden wij dat door het geloof. Heel concreet en duidelijk gezegd betekent dit dat alles wat van God is, jou straks zal toevallen als uiteindelijke erfenis. Alles wat van God is, valt Zijn kinderen straks toe. Het vergelijk van Paulus is natuurlijk een wat krom vergelijk. Want om de erfenis te ontvangen, moet de erflater eerst sterven. En Paulus bedoelt uiteraard niet dat God zal sterven.
Paulus bedoelt hiermee niet te zeggen dat we nabestaanden zijn van God, maar wel dat we mede-eigenaars zullen zijn van Gods eigendommen. Zoals God de Vader straks het oordeel overgeeft in de handen van Zijn Zoon, zo geeft Hij ook al Zijn eigendommen in handen van Zijn kinderen. We zullen dus met Hem de hemel en de aarde bezitten. Alle goederen van God, worden ook onze goederen. En hoewel we dit eigenlijk niet kunnen bevatten en beseffen is dit wel de waarheid.
Ook aan dit stukje identiteit zit in het gevolg ervan wel weer een vervolg. Vanuit deze identiteit betekent het dat je met Jezus wilt lijden. Eigenlijk is het nogal omgekeerd wat er gebeurt. Jezus sterft, staat vervolgens op en krijgt de erfenis van Zijn Vader die blijft leven. Door Zijn dood heen, ontving Hij de erfenis. Daarom is ons lijden als christen (en dat is wat anders dan lijden over jezelf afroepen omdat je op een onbezonnen manier van alles voor God wil gaan doen, of zelfs moet gaan doen) waardevol genoeg. Wij hoeven door ons lijden niet te verdienen bij God. Jezus volbracht alle gerechtigheid. Maar door ons lijden, ons 'ik' aan het kruis en de gevolgen die ons overkomen door ons christen-zijn, is de erfenis datgene wat we straks ontvangen. Jezus zei over de rijke man en de arme Lazerus dat de rijke man zijn deel op aarde al had gehad, maar Lazerus kreeg het na zijn sterven.
Als wij met Hem willen lijden, dan mag je weten dat je erfenis er straks ook zal zijn en dan ben je nu al een erfgenaam van God. En dat bepaald ook je houding in Gods schepping. Dan doe je met Gods goederen niet meer waar je zin in hebt, want het zijn de goederen die straks ook jouw eigendom zijn.
Gebed: Vader God, U hebt mij gemaakt tot een erfgenaam van U. Gelukkig hoeven we U niet te verliezen door de dood, maar door het lijden heen, maakt U ons tot mede-eigenaars van Uw bezig. En ik zal nu al voorzichtig en met zorg omgaan met Uw bezit.