"Ik ben de HEERE, uw God, Die u uit het land Egypte, uit het slavenhuis, geleid heeft." (Exodus 20:2)
En toen het volk eindelijk voor de berg stond en God neerdaalde, begint God te spreken. En eigenlijk is dat moment een bijzonder moment, maar tegelijk is het volk zo bang dat ze uiteindelijk Mozes smeken om maar met God te gaan praten. Ze zijn bang voor de heiligheid van God. Maar de woorden die God dan gaat spreken zijn wel woorden van troost. Tenminste, als je goed kunt luisteren naar wat God zegt. En tegelijk, God heeft ook nog eens behoorlijk wat recht van spreken om het volk Zijn regels op te leggen.
Wij kunnen soms echt denken dat Gods wet iets heel negatiefs is: je mag dit niet en dat wel en dat voelt voor ons als erg negatief. Maar God heeft recht van spreken. Bij het volk Israël geeft Hij Zijn wet omdat het Zijn volk is en omdat Hij het uit de slavernij heeft bevrijd. En is dit voor ons anders? Heeft God in elke situatie geen recht van spreken? Zeker als Hij jou heeft opgezocht en Zijn Evangelie en Zijn Woorden bekend heeft gemaakt?
God heeft recht van spreken! En toch, ondanks dat, maakt God er zeker geen misbruik van! Hij had natuurlijk allemaal regels kunnen bedenken om eigenlijk een nieuw soort slavernij op te leggen, maar dat doet Hij niet. Sterker nog, de eerste tien woorden die God geeft is niets anders dan de grondwet van Zijn Koninkrijk. Op het moment dat we die woorden serieus nemen, als we daar naar leven, dan zal de absolute vrede een feit zijn.
Elke van Gods tien woorden die gaan volgens maken de wereld tot een paradijs. Op geen enkele manier zou God nog onteerd worden, maar geen enkele godsdienstoorlog zou meer aan de orde zijn. En als je dan nadenkt over het tweede gedeelte van de wet van God, dan kun je maar ene conclusie trekken: als we op die Goddelijke manier met elkaar omgaan, dan zal er op aarde geen enkele verhouding meer verstoord zijn. Dan is het een hemel op aarde.
Heeft God dan deze wet bedacht om de hemel te kunnen verdienen of om op aarde de hemel te creëren? God beloofd wel een zegen aan het volk op het moment dat ze zich houden aan deze wet. En diezelfde zegen zegt Hij ons ook toe, er is in het dienen van God grote loon. Dat zeker!
En toch wist God dat niemand deze wet zou kunnen houden. Als dat zo was, had Hij in Genesis 3:15 geen moederbelofte gegeven. Hij wist dat deze wet ons op geen enkele manier dichterbij de hemel kon brengen. Maar in deze wet, in Zijn grondwet zien we wel Gods liefdeshart kloppen. Hij laat volkomen zien wie Hij is! Hij laat ons zien wat Zijn diepste verlangen is met ons.
En wat wij niet en nooit kunnen volbrengen, dat zal Jezus wel volbrengen en door het geloof wordt dat voor ons. Dan kunnen we volmaakt voor God staan. De wet is niet de trap naar de hemel, maar het laat ons zien waaraan wij niet voldoen om zo via Jezus tot God te komen.
Gebed: HEER, ik ben onvolmaakt en voldoe niet aan Uw diepste verlangen, ik leef niet naar Uw hart. Het is wel mijn verlangen om zo te leven, geef mij meer van Uw genade en meer van de Geest van Jezus in mij en door het geloof ben ik volmaakt voor U!