"Mirjam, de profetes, de zuster van Aäron, nam de tamboerijn in haar hand, en al de vrouwen gingen achter haar aan, met tamboerijnen en in reidans. Toen zong Mirjam hun ten antwoord: "Zing voor de HEERE, want Hij is hoogverheven! Het paard en zijn ruiter heeft Hij in de zee geworpen." (Exodus 15:20 en 21)
God maakt Zijn woorden waar, dat is wel gebleken. Waar het volk niets hoefde te doen, daar streed God de strijd. Het waren maar een paar handbewegingen. Het water van de zee ging opzij voor Israël en op het moment dat het volk aan de overkant was en de vijand nog op de bodem van de zee, liet God het water terugvallen. Deze vijand is vergaan. En dan gaat Mozes zingen. Hij kijkt terug en hij zingt. Maar niet alleen Mozes zingt, zijn zus Mirjam doet ook mee. Met elkaar kijkt het volk terug en nadat Mozes is uitgezongen, gaat Mirjam in beurtzang antwoorden. En met haar deze alle vrouwen mee.
Terugkijkend op de wonderen die God heeft gedaan, maakt dat de lofzang klinkt. Heel vaak kunnen wij niet zingen omdat wij naar de omstandigheden van het heden en de toekomst kijken, maar Mozes kijkt hier terug op wat God deed. Soms is dat nodig als geloven even echt niet lukt. Dan moet je terugkijken op de wonderen die God al deed. En na deze overwinning die God heeft gegeven blijft er vreugde over, terwijl ze gewoon midden in de woestijn zijn. Want het lijkt natuurlijk wel heel mooi na deze overwinning, maar Mozes stond daar wel met dat volk, midden in de woestijn, midden tussen allemaal nieuwe verschrikkingen. En de weg naar de toekomst was nog heel lang en heel ver.
Mirjam gaat dan antwoorden op wat Mozes zingt. Alle lof aan God! Mag ik vragen wanneer jij voor het laatst voor God in aanbidding zong en danste? Dansen van dankbaarheid en vreugde wat God heeft gedaan in je leven, terwijl je leven nog steeds in de woestijn is. Ja, over de woestijn heen, daar is het land van de belofte, maar dan moet je nog wel door de woestijn heen. En dat kan zo onoverzichtelijk zijn dat je er hopeloos van wordt. Maar laten we dan vandaag gewoon kijken naar wat God al gedaan heeft. Op Golgotha, op de Paasmorgen, maar ook in je eigen leven. En laten we vandaag dansen van vreugde tot eer van God. Mozes sluit zijn lofzang af met: De HEER zal regeren voor eeuwig en altijd!
God vraagt om een antwoord op dat geloof! En dat geloof grijpt moed uit de wonderen die God al heeft gedaan. En misschien vind je dat dansen iets dat niet gepast is. Dat zou kunnen, maar laten we onze dankbaarheid in vreugde voor Gods aangezicht brengen. Want zowel het terugkijken op de wonderen, als ook de lofprijzing maken dat we tot leven komen als de dood ons voor ogen schijnt te zijn. En wij zingen voor de HEER, opnieuw en opnieuw!
Gebed: HEER, almachtige God, U regeert tot in eeuwigheid en ik wil U loven en prijzen om de wonderen die U hebt gedaan! Zelfs als ik alleen de woestijn maar zie waar ik middenin zit, toch wil ik U loven en prijzen. Ik wil dansen voor U en mij buigen in aanbidding.