"En ook zij zullen, als zij niet in het ongeloof blijven, geënt worden, want God is machtig hen opnieuw te enten. Want als u afgehouwen bent uit de olijfboom die van nature wild was, en tegen de natuur in op de tamme olijfboom geënt bent, hoeveel te meer zullen zij die natuurlijke takken zijn, geënt worden op hun eigen olijfboom." (Romeinen 11:23 en 24)
Het is op dit moment met Israël niet veel, qua geloof. Tenminste, als je kijkt hoe het er nu uitziet niet. Natuurlijk, Israël heeft wel een eigen land, dus in dat opzicht is er al meer dan dat het ooit was. Vanaf 1948 is er een behoorlijke omslag gekomen. Maar die is voorlopig alleen geografisch. Veel Joden zijn teruggegaan naar Israël en we horen dat op scholen in Israël het Nieuwe Testament gelezen wordt omdat dit een onderdeel is van hun cultuur. En wij geloven dat Gods Woord krachtig is, zelfs als het wordt gebruikt om te onderwijzen in de cultuur. Maar is er verder dan wel echt iets mogelijk in Israël?
Je moet even bedenken dat als wij ingeënt worden in de olijfboom Israël dat wij daar als vreemde takken in ingeënt zijn. Wij zijn van een wilde olijfboom, wij worden tegennatuurlijk geënt en als dat bij ons al mogelijk is, dan is het ook mogelijk voor de takken die van de echte boom zijn afgehakt. Juist deze takken, die geen enkele tegennatuurlijke sappen hebben zouden dan zeker geënt kunnen worden. Zo groot is God.
De verharding is er zeker, maar er is ook hoop. Heel veel hoop voor Israël. De waarschuwing is er ook, die heeft Paulus net nog maar weer even herhaald. Want als God zo doet met de goede olijfboom die geen vruchten draagt. En was het ook Jezus niet die een olijfboom vervloekte omdat deze geen vrucht draagt? God wil vruchten zien bij Israël en de onvruchtbare takken heeft Hij er vanaf gehakt. Maar als Hij dit doet bij Zijn Eigen volk, hoeveel te meer bij wilde takken die geen natuurlijk onderdeel waren van de boom? Wat doet Hij dan met een kerk die het Evangelie niet gehoorzaamd?
Dit is een ernstige boodschap, laat dat duidelijk zijn. Soms zeggen mensen wel eens tegen mij: "Jij altijd met je religie in plaats van relatie." We zien wat er met de takken van de natuurlijke boom gebeurde. Zou God dan met ons anders omgaan als we ondanks Zijn genade, de genade vervormen tot een werkheilige godsdienst? Zowel buiten als binnen de genade? Werken om genade en binnen de genade werken om heiliging. Israël is als volk God kwijt geraakt. Het individu dat geloofde zullen we straks in de hemel ontmoeten, maar het volk raakte God kwijt.
Maar er is hoop voor Israël en hoop voor de volken. God is er op uit om een grote, prachtige boom te maken van de wortel die uit Jezus is ontsprongen. Uiteindelijk zal God elke tak inenten die alles loslaat en het Evangelie van genade aanvaard. Straks zal Israël tot geloof komen en zullen nog meer heidenen tot geloof komen en het zal worden: Één Heer, één volk, één Herder, één kudde. Hoop omdat God takken ent in Christus.
Gebed: Vader, de boom die U tot stand laat komen met ingeënte takken zal straks schitteren in het paradijs. Jood en heiden zullen straks eeuwig vruchten dragen. Ik bid, vol hoop voor Israël en voor de volken!