"Zij zijn immers Israëlieten; voor hen geldt de aanneming tot kinderen en de heerlijkheid en de verbonden en de wetgeving en de eredienst en de beloften." (Romeinen 9:4)
Soms neem je jezelf wel eens iets voor, maar maakt de Heilige Geest toch duidelijk dat er iets anders moet. Ik was eigenlijk van plan om de tijd tussen Pasen en Hemelvaart te vullen met geschiedenissen tussen die tijd. Totdat God zei: "Er ligt een vraag over Israël en wat daar de bedoeling mee is na de kruisdood van Jezus." Eigenlijk had ik besloten om Romeinen 9 t/m 11 voorlopig even te laten liggen. Soms schrijven geschiedenissen net even wat makkelijker, ze lezen ook makkelijker. Maar goed, we zullen ons zolang nodig is bezig houden met de vraag: "En Israël nu?" En laten we eerlijk zijn, het gaat wel ergens over.
Gaat het ergens over? Ja, dat lijkt mij toch wel. Is Israël niet na Jezus het allerbelangrijkste geweest in de wereldgeschiedenis? Hoe hadden wij Jezus kunnen ontvangen als Koning, Redder en Bevrijder als Israël er niet was geweest. Het blijkt immers in de eerste 11 hoofdstukken van Genesis al wel dat er van Gods belofte niet veel terecht leek te komen. Eerst de zondeval, daar zette God Zijn belofte tegenover van de Messias, vervolgens komt de zondvloed omdat God echt helemaal klaar was met de mensen op Zijn wereld. Vervolgens is God toch weer opnieuw begonnen en beginnen die mensen een toren te bouwen in Babel. God had daar kunnen kiezen om te stoppen met zich te bemoeien met deze wereld. Maar in plaats daarvan kiest God Abraham uit om met hem een eigen volk te beginnen waaruit de Messias uiteindelijk geboren zou worden.
En ook met dat volk loopt het telkens niet best af, maar uiteindelijk wordt uit Israël toch Jezus geboren. De ballingschap was niet het einde, God bracht het volk terug naar het beloofde land en midden tussen de onderdrukking wordt Jezus geboren. En dan gaat het op en neer. Soms is het volk helemaal ondersteboven van Jezus en soms juist niet, maar uiteindelijk lukt het de geestelijk leiders van het volk om heel Israël tegen Jezus op te zetten. Let trouwens eens op wat geestelijk macht kan bereiken als dit misbruikt wordt.
En uiteindelijk, als Jezus aan het kruis sterf, zegt heel Israël: "Nee, wij willen Hem niet". Ze geloven niet dat Hij de beloofde Zoon van God is. Ze wijzen Hem af en kiezen voor de dienst van ceremoniën, terwijl er geen ceremonie meer nodig was, want Degene die in de ceremoniën werd afgebeeld was er al gekomen en had alles vervuld. Maar Israël blijft bij hun afval. Zo gevaarlijk kan afval van Jezus dus zijn. Dan grijpt God zeker niet altijd in en al helemaal niet direct. Zelfs niet bij Israël dat recht had op alle beloften rondom de aanneming tot kinderen. God zet een punt, zo lijkt het en Paulus huilt bittere tranen om het volk waar hij bij hoort. Het zijn immers broeders en zusters. En dit doet pijn dat Israël als volk de oorlog verklaard aan God. Is dit dan het einde van Israël? Of krijgen we nog iets heel bijzonders met Israël mee te maken?
Gebed: Vader, Israël wilde Jezus niet en het verklaarde U de oorlog en U gaf hen oorlog tot op de dag van vandaag. Maar zou God niet zijn als U het hierbij zou laten.