"Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden." (Romeinen 8:18)
Dus het lijden hoort er helemaal bij? Ja, als je een erfgenaam bent van God en een mede-erfgenaam van Christus, dan ben je ook een erfgenaam in het lijden. Maar de garantie is er ook dat er dan uiteindelijk ook verheerlijking zal zijn. Want de erfgenamen zullen straks de hemel beëerven. En voor het leven nu op aarde geldt ook dat de kracht en autoriteit van Jezus gegeven is aan Zijn erfgenamen. Zo is het ook! Alles wat van Jezus is, is van ons, door het geloof! Tegelijk wil ik ook niet aan het lijden voorbijgaan alsof het er niet zou zijn. Alsof het lijden wel meevalt. Want het lijden in wat we meemaken, maar ook het lijden dat we in de wereld zien en wat Gods kinderen pijn doet, valt niet mee.
Het is natuurlijk nogal opmerkelijk dat Paulus het lijden vooral betrekt op de wereld om ons heen, terwijl wij heel snel kijken naar ons eigen lijden of dat wat ons wordt aangedaan. Maar als we echt om ons heen kijken en zien hoe de wereld er op dit moment bij staat, dan beseffen we alleen maar meer van de woorden 'lijden met Hem'. Dat is het, Jezus leed natuurlijk lichamelijk, maar Hij leed ook als Zoon van God aan de gebrokenheid van deze wereld. Het is verschrikkelijk hoe gebroken deze wereld is.
En toch is er hoop. Het lijden van deze tegenwoordige tijd is verschrikkelijk, maar uiteindelijk zal dit niet opwegen tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden. Het blijft zo niet en wat er in de hoop voor ons ligt, is vele malen heerlijker in heerlijkheid dan dat de gebrokenheid nu gebroken is. Wij leven niet in het nu alsof dit het einde is, maar wij leven in het nu dat slechts een periode is voorafgaand aan dat wat straks in de eeuwigheid zal komen.
Ik weet niet hoe jouw leven er uitziet, ik weet ook niet hoe je de gebrokenheid die niet voldoet aan Gods doel ervaart, maar zo als het nu is, zal het uiteindelijk niet blijven. En nog sterker, Paulus zegt ons dat hij er van overtuigd is dat de heerlijkheid straks al onze verwachtingen zal overtreffen! Jezus heeft geleden, en zelfs Zijn verschrikkelijke lijden op het eind van Zijn leven was verschrikkelijk, maar toen Hij terugkwam in de hemel overtrof dat zelfs het ergste lijden van Hem en ook het lijden dat Hij heeft gevoeld en ervaren van deze wereld. En dat gold voor Jezus en daarom zal dit ook voor ons gelden. Soms kun je zo moe worden van het leven hier op aarde, maar juist dan is er ook hoop van dat wat komen gaat. En dan bedoelt Paulus het niet alsof je dan hier je leven maar moet zien uit te leven, want ook in dit leven geldt dat wat Jezus had, ook aan ons is gegeven, zodat je zelfs in deze gebroken wereld nog een zegen kunt zijn. Het is niet overleven, maar voluit Jezus' leven in het nu en verlangen naar de overvloed van straks.
Gebed: Vader, ook U moet voelen hoe erg het is dat Uw schepping zo kapot is door de zonde. Ik voel de pijn, ik voel het onvolmaakte, maar ik zie uit naar de verheerlijking die alles zal overstijgen en tot die tijd wil ik een zegen op deze aarde zijn.