"Door het geloof is hij een inwoner geweest in het land van de belofte als in een vreemd land en heeft hij in tenten gewoond, met Izak en Jakob, die mede-erfgenamen waren van dezelfde belofte. Want hij verwachtte de stad die fundamenten heeft, waarvan God de Bouwer en Ontwerper is." (Hebreeën 11:9 en 10)
De vraag van gisteren was of jij wilt gehoorzamen aan Gods stem en of God een nieuwe weg met je zou mogen inslaan. Abraham ging op pad toen God het vroeg. En de tekst die dan volgt is een tekst over vreemdelingschap. En met dat ik over deze tekst zat na te denken, zag ik ineens dat we deze tekst vaak maar voor de helft lezen. Wij benadrukken meestal wel het vreemdelingschap, maar niet het feit dat Abraham als vreemdeling juist thuis kwam. Was Abraham eigenlijk wel een vreemdeling en zijn wij eigenlijk wel vreemdelingen?
Deze vraag klinkt misschien wel een beetje apart, want wij zijn toch wel in de wereld en niet van de wereld? Wij zijn toch hemelburgers en leven hier toch als vreemdelingen? Het is de vraag of dat dit alles is wat we hierover kunnen zeggen. Sterker nog, het verhaal heeft twee kanten. Wat gebeurde er met Abraham? In Ur was het thuis van Abraham, tot het moment dat God hem riep en hem meenam naar het beloofde land. God koos Abraham uit om met hem Zijn volk te beginnen, maar Hij bracht hem ook naar het land dat het land zou zijn van Gods volk.
Je moet je eens afvragen waar Abraham terecht kwam? Hij kwam in een vreemd land dat hij niet kende, hij kwam ook in een land waar hij een vreemde was. Dat is zeker en hij was vanaf het begin anders. Dat is ook hoe wij anders zijn op deze aarde. In verwachting, leef je als een vreemdeling. Maar wat is de andere kant van het verhaal? Abraham werd door God naar Zijn land en naar het land dat Abrahams thuis zou worden. Natuurlijk was hij er een vreemdeling, maar het was wel het land dat God aan hem en zijn nakomelingen gaf als hun thuis. En terwijl hij daar was, verwachte hij het hemelse Jeruzalem, de stad die fundamenten had.
Maar hoe zit dat dan bij ons? Zijn we nu vreemdeling op aarde of niet? Ja, we zijn vreemden voor de wereld om ons heen, maar bedenk dit: Jij bent hier op aarde wel thuis. Sterker nog, deze aarde is in Christus jouw aarde. Degenen die niet geloven zullen straks van de aarde verdwijnen, maar degenen die geloven niet! We hebben het wel altijd over leven in de hemel, dat geldt wellicht op dit moment vooral voor de zielen van hen die al gestorven zijn, maar wij zullen straks voornamelijk op de nieuwe aarde leven. En die aarde is niet nieuw, maar die wordt herstelt. Dus als vreemdeling tussen alle mensen, leef jij wel op de plaats die al als erfdeel aan je is gegeven. Straks mogen wij eeuwig en volmaakt leven op deze aarde die herstelt is van alle gebrokenheid. Want wij verwachten de stad die fundamenten heeft. Wij verwachten de geestelijke stad, de verzameling van gelovigen, gefundeert op Jezus Christus, maar die straks wel leven op de vernieuwde aarde. Dat is verwachten en uitzien.
Gebed: Heer, eigenlijk leef ik nu al op de plek die U voor mij hebt gegeven. Net als Abraham heeft U mij al gebracht waar ik straks eeuwig mag leven, al zal het dan allemaal heel anders zijn.