"Judas nu en Silas, die ook zelf profeten waren, bemoedigden de broeders met veel woorden en sterkten hen." (Handelingen 15:32)
Nederland winnen voor Jezus, dat verlangen, hoe sterk ook en hoe mooi ook, zal niet beginnen door de straat op te gaan en iedereen te overtuigen dat Jezus hun Redder wil zijn. Natuurlijk heeft Gods Woord kracht en zullen er op die manier ongetwijfeld mensen tot geloof gekomen zijn, maar in de vele jaren dat ik straatevangelisatie heb gedaan, heb ik dit nooit ervaren als het middel waardoor we Nederland kunnen winnen voor Jezus. Dat begint op een andere manier. Dat begint daar als wij zout willen zijn in deze wereld. Als wij smaak willen aanbrengen in alle smakeloosheid.
Als er iets is dat belangrijk is aan het zout, is dat het lichaam daardoor kracht krijgt. Zonder zout, wordt je heel slap. Zo is dat lichamelijk, maar ook is het ook in het lichaam van Christus. Zout is niet alleen een smaakmaker, maar je lichaam heeft het ook echt nodig. Dat waarmee wij dus anders zijn dan de wereld, dat bouwt elkaar op. En één van die dingen, die niet heel letterlijk als een opdracht in de Bijbel staat, maar die wel overal doorheen zit is bemoediging.
Als je gaat zoeken op het woord 'bemoedigen', dan komt dat verrassend vaak voor in de Bijbel en zeker ook in het Nieuwe Testament. Toch wordt het niet als een thema besproken in de brieven van de apostelen. Waarschijnlijk komt dat omdat de cultuur in Israël anders is dan de onze. Wat in onze cultuur een grote rol speelt is veroordeling, schuld en schaamte. Wij zijn in onze cultuur gewend om elkaar zo snel mogelijk af te branden, af te kraken, van commentaar te voorzien en naar beneden te halen.
Wat zou er gebeuren als de kerk in Nederland een kerk is waarin mensen elkaar bemoedigen en opbouwen? Wat zou er dan gebeuren? Wat zal er gaan opvallen als de kerk een veilige plaats is waar we elkaar niet naar beneden halen, maar waar we elkaar opbouwen en versterken? Dan gaat het als zout werken in deze wereld. Een cultuur van bemoedigen wil niet zeggen dat er nooit een keer de waarheid gezegd mag worden, dat deed Jezus ook soms. Al is het ook zo dat het aantal verwijten dat Jezus maakt niet veel is.
Het moment van de tekst is het moment als twee profeten, of misschien waren het ook wel apostelen, terugkomen van de vergadering uit Jeruzalem over de besnijdenis. En ze komen dan terug in Antiochië, met een brief van de apostelen in Jeruzalem. En wat doen ze dan? Ze lezen de brief voor, maar wat staat er vooral: Judas en Silas bemoedigden de broeders met vele woorden en sterkten hen.
Willen wij, als wij zout in deze wereld willen zijn, het besluit nemen om niet gelijk te oordelen, of gelijk klaar staan met wat wij ergens van vinden, maar willen wij de keus maken om elkaar te bemoedigen. Dat zal een wervende kerk zijn, waar het veilig is voor onze gebreken en waar we bemoedigd worden door mensen die in ons geloven en waar mensen zijn die je telkens kansen en uitdagingen geven. Alleen de gedachte straalt al zoveel vrede uit, wat zal dit een smaak geven aan de wereld waarin wij leven.
Gebed: Heer, ik wil telkens weer anderen bemoedigen en versterken, hen laten merken dat ze het waard zijn en dat ik in hen wil geloven en hen kansen en uitdagingen wil geven.