"Zij gaven hun hand erop dat zij hun vrouwen zouden doen vertrekken, en aangezien zij schuldig waren, offerden zij een ram uit het kleinvee voor hun schuld." (Ezra 10:19)
Je kunt best wel dingen belijden voor God, zoals Ezra deed. En nadat Ezra alles heeft uitgesproken hoe de situatie echt is, komt ook het volk tot inzicht en berouw. Niet alleen Ezra viel neer in tranen, maar ook uit het volk zijn er die uitspreken dat ze God ontrouw zijn geweest. En uiteindelijk sluit het volk een verbond met God dat ze alle vreemde vrouwen, met hun kinderen zullen wegsturen.
Je kunt in de eerste plaats de vraag stellen of dat nu zo humaan is om die vreemde vrouwen weg te sturen. Dat is nogal een stevige maatregel. Ik geloof ook niet dat dit een regel is die wij, als volken uit de heidenen en zeker als Nieuw-Testamentische gemeente moeten nemen. Paulus zegt daar ook nog wel het een en ander over en daar blijkt dit geen regel te moeten zijn. Maar het gaat hier om het volk Israël wat weer in dezelfde valkuil dreigt te lopen als eerder. Dit zou dan ook gevolgen hebben voor de beloften voor Israël.
Er zit iets anders in waarmee dit Bijbelboek afsluit. Er zit iets in dat ook voor ons van groot belang is. Kijk, Israël had ook kunnen zeggen: "we hebben het verschrikkelijk fout gedaan" en ze hadden God om vergeving kunnen vragen. Dat doen wij ook nogal eens. Maar de vraag is wat we daarna gaan doen. Maar al te makkelijk hebben we allemaal excuses en redenen waarom we toch het maar kunnen laten voor wat het is. Net zo goed als dat er voor een verslaafde altijd een reden is om zijn verslaving te kunnen vasthouden, zo is er voor ons ook maar al te vaak reden genoeg om te bedenken dat het wel fout is, maar we toch zo maar verder moeten gaan.
De vraag is in hoeverre je bereid bent om datgene waarvan je beseft dat het fout is en dat je ook belijdt voor God, om daar ook echt mee te breken? Dat is een radicale vraag, maar wat zijn onze woorden van berouw en het vragen om vergeving waard op het moment dat we vervolgens niet breken met dat wat fout is. Hier moet je even over nadenken. Dat betekent dus dat als je beseft dat je vast zit aan je geld, je niet kunt zeggen: "Ja maar we hebben toch ook gewoon geld nodig." Dat betekent als je een dubbelleven leidt, je niet kunt zeggen dat je er niet meer kan stoppen omdat je dan anderen teleur moet stellen. Er is dan namelijk geen excuus meer over en het enige dat overblijft is dat je ook breekt met zonden en verkeerde gewoonten. Dan doe je wat er moet gebeuren. En wees maar gewoon eerlijk dat ons dit als kinderen van God maar al te vaak erg moeilijk is. Ook wij blijven soms zo makkelijk vasthouden aan dat waarvan God ons wil losmaken en vrijmaken. Ben jij beschikbaar om, juist als je bouwt aan het Koninkrijk van God, ook heilig en rein voor God te leven en te breken met alles dat dit in de weg staat?
Gebed: HEER, berouw en belijden lukt vaak nog wel, maar echt breken met het verkeerde is soms zo lastig, maar leert U mij leven op een manier dat er geen blokkade kan ontstaan voor Uw Koninkrijk door mijn gedrag.