"Ik zal u niet als wezen achterlaten; Ik kom weer naar u toe." (Johannes 14:18)
Als je om je heen kijkt in de kerk, dan lijkt het soms wel alsof de kerk een verzameling van mensen is die wat verweesd op aarde rondloopt. Ik weet niet precies hoe het er moet uitzien als kinderen plotseling wees worden, maar ik kan mij voorstellen dat de hele wereld dan heel groot lijkt. En dat ze echt niet meer weten op welke manier ze verder moeten. Want wie neemt dan de beslissingen en wie zorgt er voor veiligheid? De angst slaat dan zo'n kind om het hart, want degenen die voor hem zorgden zijn er ineens niet meer en hij is plotseling aan zichzelf overgelaten. En als je in de kerk rondkijkt, lijkt dat bij heel wat gelovigen ook het geval. Alsof ze niet meer weten hoe het moet.
Ja, geloven, dat is nog wel te begrijpen, maar verder, dan wordt het wel heel lastig. Want ondertussen is Jezus naar de hemel gegaan en heeft de bediening van Zijn Koninkrijk, de bediening van verzoening, bevrijding en genezing gelegd op de schouders van de gelovigen op aarde. Jezus zou weggaan, dat had Hij de discipelen al een keer vaker verteld en dan zouden zij, als jonge gelovigen, de bediening van Jezus overnemen. Niet hun bediening, maar die van Jezus, die door hun handen zichtbaar zou worden. Maar je kunt je toch niet voorstellen dat je dit kunt, als Jezus niet bij je is?
Dat is de situatie van de discipelen op het moment dat Jezus, nog voor Zijn lijden en sterven, verteld dat Hij weg zal gaan. Dit is de situatie op het moment dat de wolk Hem ook daadwerkelijk had weggenomen van voor hun ogen en ze er alleen voor leken te staan. Dat gevoel van zonden die je alleen moet overwinnen, dat gevoel dat de bediening van Jezus op je schouders ligt, maar Hij kan toch niet van je verwachten dat jij op dezelfde manier mensen zou genezen als Hij of zonden zou vergeven zoals Hij? Dat gevoel van een wees dat ineens alleen is achtergebleven.
En tegelijk zie ik dat ook zo vaak in de kerk. "Hoe moet het nu verder, we weten het eigenlijk niet." "Moeten nu deze keus maken of juist niet om de kerk niet verder af te breken?" En eigenlijk lopen we soms maar al te veel als een wees rond als gelovige. Maar Jezus heeft wel een belofte gegeven. De belofte dat we geen wezen zouden zijn. Geloof jij dat, dat je niet verweesd en alleen op aarde bent? Geloof je echt, en diep van binnen dat jij het niet alleen hoeft te doen, ondanks dat Jezus niet letterlijk naast je loopt? Jezus heeft je namelijk de Heilige Geest beloofd. Die zal in je wonen en Zijn Geest zal jouw leven richting geven, sturen, maar ook de kracht geven van het Koninkrijk van Jezus Christus. Door Zijn inwoning in je hart, ben je geen wees, maar kun je de bediening van Jezus dragen en uitvoeren. We zullen morgen dieper kijken naar de woorden die Jezus hier spreekt.
Gebed: Jezus, ik wil nooit geloven dat ik machteloos en krachteloos als een wees zou zijn, maar ik wil mij uitstrekken naar meer van Uw Geest.