"Broeders (en zusters), spreek geen kwaad van elkaar. Wie van zijn broeder kwaadspreekt en over zijn broeder oordeelt, spreekt kwaad over de wet en oordeelt over de wet. Als u over de wet oordeelt, bent u geen dader van de wet, maar een rechter. Er is één Wetgever, namelijk Hij Die kan zalig maken én te gronde richten. Maar wie bent u, die over de ander oordeelt?" (Jakobus 4:11 en 12)
Jakobus weidt nog even twee verzen aan een ander thema, of eigenlijk een thema waar hij eigenlijk al wat over heeft gezegd. Hij had het al over kwaadspreken en lasteren, maar eigenlijk wil hij het ons door deze twee verzen nog iets duidelijker maken. Hij stelt zelfs dat wij niet eens recht hebben om een broeder of zuster te oordelen. Eigenlijk is dat wel een lastige voor ons. Want wij hebben wel heel snel een oordeel klaar. Dat kost ons, Nederlanders, helemaal niet zoveel moeite. Maar wat moeten we dan met deze teksten waarin Jakobus ook spreekt over oordelen over de wet?
Jakobus haalt eigenlijk ook woorden aan uit het Oude Testament aan, ook daar werd het veroordelen van elkaar al scherp veroordeeld. Het gaat er niet om dat we alles goedpraten, dat is zeker niet de bedoeling, want dan had Jakobus in het voorgaande gedeelte wel een andere toon aangeslagen. Fout is wel fout, maar daar ga je dan eerlijk mee om naar elkaar toe. Maar op het moment dat we kwaad gaan spreken, zeggen we eigenlijk ook dat de wet van God niet goed is. Als wij het voor elkaar krijgen om te zeggen dat we eigenlijk best wel mogen kwaadspreken of roddelen, dan zeggen we daarmee ook dat de wet van God niet klopt. Want God is heel duidelijk in de wet dat Hij dit niet goedvindt, praten wij het goed dan veroordelen wij de wet.
Het is regelmatig als we mensen begeleiden en hen helpen om echt mens zonder geheimen te worden, waarmee ze alle zonden, alles wat mis is gegaan, openlijk gaan uitspreken, dat veel van die mensen tegen ons zeggen: "Het voelde zo goed om het uit te mogen spreken en jullie hebben er geen oordeel over uitgesproken." Dat is wat Jakobus hier bedoelt. Ik merk steeds vaker dat ik in dit soort diepe gesprekken helemaal de behoefte niet heb om een oordeel uit te spreken. En reken dat we soms verhalen horen, die echt heftig zijn.
Het is een manier van met elkaar omgaan die je kunt leren, onder leiding van de Heilige Geest. Er is er maar Eén die Rechter is, dat is God Zelf en wij zijn het nooit. Zolang wij veroordelend blijven handelen, zal er nooit de veiligheid zijn om zonden te belijden en blijven vele mensen vastzitten in veroordeling en zelfveroordeling! Hebben wij het er voor over om te zeggen: "Alleen God is Rechter." Als we dat doen, zullen mensen zich veilig bij je voelen om dingen te delen die je normaal niet zo makkelijk deelt. En met die geheimen mag je mensen helpen naar God te gaan, die niet zal veroordelen als we vergeving vragen. Dan veroordeelt zelfs God je niet!
Gebed: Vader, ik wil nooit een oordeel meer uitspreken, ik wil juist mensen helpen om hun geheimen te leren prijsgeven, zodat satan ook niet langer meer kan aanklagen! Laat mij zo een zegen zijn voor mijn omgeving!