"En buiten alle twijfel, groot is het geheimenis van de godsvrucht: God is geopenbaard in het vlees, is gerechtvaardigd in de Geest, is verschenen aan de engelen, is gepredikt onder de heidenen, is geloofd in de wereld, is opgenomen in heerlijkheid." (1 Timotheüs 3:3)
Hoe lastig is het om in de gemeente het zo te doen zoals Paulus voorstelt? De opbouw van de gemeente, je kunt er van alles over zeggen en van alles van vinden. Het is ook maar de vraag of dit nu echt het allerbelangrijkste. Natuurlijk moeten degenen die in het ambt staan een zuivere leenswandel en een groot geloof in Jezus Christus hebben, dat staat wel buiten de discussie, maar tegelijk is het lastig waar grenzen liggen over de rol van mannen en vrouwen en wanneer iets niet kan en nog wel kan. En hoe gaan wij om met onze veranderende tijd? Ik ga soms in gemeenten voor waar bijna geen mannen in de kerk zijn, hoe vul je dan de ambten in? Dat is maar ene vraag, maar zo zijn er nog veel meer.
Paulus sluit dit hoofdstuk af met duidelijke woorden. Hij blijft niet hangen in de discussie over de plaats van opzieners en diakenen. Hij sluit nog wel af met de opmerking dat hij deze dingen heeft geschreven zodat Timotheüs weet hoe het er aan toe moet gaan in het huis van God. Nee, dat is niet het gebouw, maar het huis van God is de gemeente van de levende God. Het huis van God zijn de gelovigen bij elkaar. En besef dat het daarom gaat in de gemeente. De gemeente als geheel is de plaats waar God woont en daarom moet het zo zuiver mogelijk zijn, volgens de scheppingsorde en volgens Gods regels.
Maar boven alle twijfel, of misschien ook wel discussie, staat er één ding helemaal vast. En dat is wat het eerste is waar het altijd om moet gaan. Altijd! Uiteindelijk is alles bijzaak als je teruggaat naar het absolute fundament! God is mens geworden in Jezus. God is Zelf gekomen, gerechtvaardigd in de Geest, de engelen hebben het gezien, de heidenen hebben het gehoord en in de wereld is het geloofd: Jezus is het Fundament! Dat is Gods oneindige waarheid. Als dat ontbreekt in de gemeente van God, dan is alles zinloos. En het klinkt zo makkelijk, het klinkt zo logisch, maar ondertussen gaat er meer tijd verloren met het discusiëren over bijzaken, dan dat het over het fundament gaat. We vergaderen tot we vergaderd worden, maar in de meeste vergaderingen gaat het echt over zaken die er uiteindelijk niet echt toe doen. Hoe vaak vullen we de vergaderingen met onze ideeën en meningen, met ons gevoel over bepaalde situaties en hoevaak speelt angst een rol om iets los te laten, waarover God helemaal niets zegt.
En zelfs de vraag hoe het met de ambten moet, is ten alle tijden ondergeschikt aan het fundament. Niet dat het er niet toe doet, maar wel dat we beseffen: Jezus is voor ons in de wereld gekomen, Hij kwam met Zijn Koninkrijk en is naar de hemel gegaan, opgenomen in heerlijkheid, en heeft ons Zijn Geest gegeven, zodat wij, Zijn werken op aarde zouden doen. Jezus' leven, uiteindelijk het enige waar het echt om moet gaan.
Gebed: Heer, dank U wel dat er maar één ding echt belangrijk is, Uw Evangelie, mijn fundament, mijn houvast en mijn roeping in mijn leven. Daar wil ik voor leven en ik wil er voor waken dat ik nooit bijzaken tot hoofdzaken zal maken.