"Maar Jona stond op om naar Tarsis te vluchten, weg van het aangezicht van de HEERE. Hij daalde af naar Jafo en vond een schip dat naar Tarsis ging. Hij betaalde de prijs voor de overtocht en daalde af in het schip om met hen mee te gaan naar Tarsis, weg van het aangezicht van de HEERE." (Jona 1:3)
Wat zijn jouw Jona-momenten waarin je wel hoort wat God van je vraagt, maar waar je het niet doet? Dat was de vraag van gisteren. En soms kun je misschien heel even, op zo’n moment, het idee laten bestaan dat je luistert. Het lijkt er heel even op dat Jona gaat doen wat God van hem vraagt. Heel even maar en misschien voor zijn omgeving was het helemaal niet duidelijk dat hij ongehoorzaam was. Jona staat namelijk wel op, op het moment dat God zegt dat hij op moet staan om naar Ninevé te gaan.
Maar schijn bedriegt. Jona kiest een andere weg. En of hij psalm 139 heeft gekend, daar kunnen we toch wel van uitgaan. Hij wist toch wel dat al ging hij naar het uiterste van de aarde, dat God hem ook daar zou vinden? Hij wist dat God niet was zoals de goden in die tijd waar je misschien voor kon wegvluchten. God zou nooit accepteren dat zijn profeet iets zou doen wat Hij niet wilde. Het was bij voorbaat al een kansloze missie en dan zet hij daarmee ook zijn leven nog eens op het spel.
Jona staat op en zoekt een boot die naar Tarsis gaat. Zover het oosten verwijderd is van het westen, zover doet God onze overtredingen van ons, maar Jona had ervan gemaakt: Zover het oosten verwijderd is van het westen doe ik mooi mijn eigen zin. Hij moest voor Ninevé naar het oosten, maar hij kiest voor Tarsis, dat in het westen ligt. En hij vlucht weg van voor het aangezicht van de HEER.
Het is wel een aparte uitspraak in de Bijbel. Het is opmerkelijk dat dit er twee keer achter elkaar staat. Alsof het nog even duidelijk onderstreept moet worden wat Jona nu echt deed. Hij vluchtte weg bij God vandaan. En dat kan natuurlijk niet, want God is alomtegenwoordig. Jij kunt in je ongehoorzaamheid de verkeerde kant op gaan, jij kunt daarin heel ver gaan, maar uiteindelijk kom je daarmee niet verder bij God vandaan. Alleen wordt de afstand in je relatie met God wel heel erg groot. En dat is niet letterlijk, maar Gods nabijheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. Niet omdat God Jona niet meer wil zien, maar omdat Jona zonder God kiest te leven.
Als jij God bent kwijtgeraakt in je leven door verkeerde keuzes, dan is God niet heel ver weg, maar dan ben jij op een weg terecht gekomen waar jij God niet bij wilde hebben. Het heeft alleen te maken met het moment dat jij zegt dat je terugkeert en belijd dat het fout was wat je deed. God zal een weg zonder Hem nooit zegenen, omdat Hij gewoon niet wil dat jij zonder Hem zou leven. Het lijkt in het verhaal van Jona over God te gaan die heel streng is, maar het gaat over een Jona die echt heel erg koppig was. Dat is het verhaal en God trekt dan straks op een enorme manier aan de noodrem.
Jona, jij en ik, we verschillen echt niet eens zo heel veel van elkaar. Sommige wegen die God ons wijst, worden wij niet blij van. De manier hoe God ons in deze wereld wil gebruiken, past lang niet altijd bij onze plannen en dan is het de vraag of wij als Jona of als Jezus reageren. Jona moest naar zijn vijanden en Jezus ook. Jona deed het niet en Jezus gaf Zijn leven om van vijanden vrienden te maken, omdat van jou Zijn kind te maken. Jezus raakte de relatie met Zijn Vader aan het kruis kwijt toen Hij in onze plaats, onze weglopende keuzes wilde dragen. Wie is jouw voorbeeld?
Gebed: Heer, U was trouw aan elke opdracht van Uw Vader, terwijl ik heel makkelijk keuzes maak die niet zijn zoals U ze wilt. Jona is een waarschuwing en U bent mijn voorbeeld.