"En Ík leg u de jaren van hun ongerechtigheid op overeenkomstig het aantal dagen: driehonderdnegentig dagen dat u de ongerechtigheid van het huis van Israël dragen zult." (Ezechiël 4:5)
Als je in de dienst van God staat, is het geloof dan makkelijker? Er wordt tegen mij wel eens gezegd: “Theo, het is zoveel makkelijker als je een bediening in Gods Koninkrijk heb. Dan is het zoveel makkelijk om je relatie met God te hebben, dan ervaar je zoveel meer van God. En misschien klopt dat deels ook wel. Ik sta vaak met mijn neus er bovenop als God grote dingen doet, ik heb heel veel al mogen meemaken in het avontuur met God, maar is het altijd makkelijk? Het is niet makkelijker dan iemand die gewoon op een plek in de maatschappij staat die geen kerk heet. Het is niet makkelijker om je stille tijd te houden en het is soms ook in de kerk niet altijd makkelijk om tussen alle meningen door overeind te blijven. En als je de Bijbel leest, dan was voor de profeten het volk Israël het lastigste. Hun eigen volk.
We gaan niet naar elke profeet kijken, dat zou teveel zijn. Ik wil ervoor nu eentje uit halen: Ezechiël. God maakt gelijk duidelijk, bij de roeping van Ezechiël dat het moeilijk zal worden. Als je tegen Ezechiël zou zeggen: “Joh, geloven is een groot feest en dan wordt alles zoveel makkelijker”, dan zou hij zeggen: “Lees mijn boek even.” Juist ook in de frontlinie van het Koninkrijk, is het soms moeilijk, maar vooral de opdracht van God kunnen echt weleens heel lastig zijn. Soms ook om trouw te blijven op de plek waar God je laat zijn, maar soms ook vanwege de weerstand. Je zou maar geroepen worden om een volk te dienen dat door God een opstandig volk wordt genoemd. En God voorzegt dat ze niet zullen luisteren.
Zou jij trouw blijven aan Gods roeping? En als het nog erger wordt? Ergens aan het begin van de bediening van deze profeet krijgt hij van God de opdracht om een steen te nemen en daarop Jeruzalem te tekenen. Hij moet tussen hemzelf en de stad een ijzeren bakplaat neerzetten en daar moet hij zijn ogen op richten. En dan moet hij op zijn linkerzij gaan liggen en zal God het aantal jaren van de ongerechtigheid van hem laten dragen. Het is een heel bizar verhaal. Uiteindelijk moet hij 390 dagen voor Israël gaan liggen op zijn linkerzij en 40 dagen voor Juda op zijn rechterzij. Zo lang zal het oordeel van God duren tegen Israël en tegen Juda! Voor elke dag een jaar.
En in die tijd mag hij maar 200 tot 300 gram eten per dag en dat moet klaargemaakt worden op menselijke uitwerpselen. Daar tekent hij dan protest tegen aan omdat dit onrein is. En vervolgens mag hij het dan klaarmaken op uitwerpselen van runderen.
Het gaat nu niet om dat wat hij moet laten zien hiermee, het gaat er even om wat voor profeet, in dienst van God, Ezechiël was. En nee, in de bediening van God staan is lang niet altijd zo, maar als je leest wat hij voor opdracht krijgt, hoe kom je daar met alle vragen en waaroms uit?
Vraagt God dit dan echt van Zijn dienaren? Het aparte van het verhaal is dat Ezechiël nergens om een verklaring vraagt. Hij doet gewoonweg wat God van hem vraagt. Hoe dat zit? Die vraag is niet belangrijk. Trouw aan God blijkt het antwoord te zijn en ook hier weer geen enkele klacht. Zelfs als je persoonlijke leven daardoor niet dat brengt wat jij had gedacht. Wat een geworstel is dit, en toch trouw blijven aan God.
Gebed: Heer, het verhaal van Ezechiël is lang niet altijd zo mooi. Eigenlijk was zijn leven voor U een somber en moeilijk leven en toch bleef Hij trouw en liet Uw pijn over Uw volk zien aan het volk. Leer mij U altijd te gehoorzamen, ook als het soms ingewikkeld is wat U vraagt.