N.a.v. Handelingen 9
Als we nog even kijken naar reageren of niet reageren op Gods stem, dan is het goed om het niet alleen bij woorden te laten die wij kunnen bedenken, maar laten we even naar een hoofdstuk in het boek Handelingen kijken, wat vol staat met avontuur! Door de tijd heen is het boek Handelingen voor mij verandert van een boek met gewone geschiedenis, naar een boek met praktijkvoorbeelden na Pinksteren. Het hoofdstuk dat we er dan even bij nemen is het negende hoofdstuk.
In dit hoofdstuk gebeuren een paar dingen. Het begint met Paulus die tot bekering komt. Maar op het moment dat hij blind in Damascus zit, krijgt Ananias een visioen van God. God spreekt tegen Ananias. En natuurlijk wordt Ananias in eerste instantie helemaal niet blij van de opdracht om Saulus de handen op te gaan leggen, want dat is de christenmoordenaar waar hij liever niet in de buurt komt.
Twee dingen waar je even over moet nadenken. In de eerste plaats het visioen. Het staat verder niet beschreven wanneer hij dit visioen kreeg en ook nog hoe dat op hem afkwam. Mijn ervaring is dat visioenen ook heel vaak beelden zijn die je plotseling kunt krijgen. En eerlijk gezegd heb ik al menig beeld geparkeerd omdat ik heel snel zeg: “Dit bedenk ik zelf.” Soms moet God meerdere keren met beelden komen, voordat ik er echt iets mee ga doen. Misschien heb jij nog nooit iets met beelden gedaan die God je geeft. Wat gebeurt er op het moment dat jij concreet voor iemand of voor een situatie gaat bidden? Gebeurt het dan dat je er een beeld bij krijgt? Niet dat je dit altijd gelijk begrijpt, maar herken je dit?
Wat zou er gebeurd zijn als Ananias het visioen had genegeerd en ook Gods stem die hij daarin hoorde had genegeerd? Kort en goed zou dat betekent hebben dat Paulus niet de apostel was geworden, zoals wij hem hebben leren kennen. Natuurlijk, dan had God wellicht via andere wegen ingegrepen, dat kan zo zijn, maar zo moeten we het niet wegschuiven.
Een tweede verhaal in ditzelfde hoofdstuk is het verhaal van Petrus. Dat zijn twee verhalen. Eerst het verhaal van Eneas. Blijkbaar had deze man een ongeluk gehad waardoor hij al acht jaar verlamd op bed lag. Dat is knap lastig zonder arbeidsongeschikheidsverzekering. Petrus gaat naar hem toe. Misschien wel op de manier zoals wij naar iedere zieke toe zouden moeten gaan. Maar Petrus zal in deze situatie heel duidelijk geweten hebben dat de verlamming genezen zou worden. Dat is lang niet altijd zo. Meestal bid je met iemand en zie dan wat er gebeurt. Hier is dat anders. Stel je voor dat Petrus gedacht zou hebben: Misschien heb ik het wel mis en ik wil niet voor gek staan en ik wil Eneas ook niet teleurstellen. Allemaal logische argumenten, maar Petrus is wel gegaan en deze man kon weer aan het werk. En reken dat dit een avontuur met God is geweest.
En dan Dorkas nog, gelijk na Eneas. God heeft mij al heel wat wonderen laten meemaken, maar een dode die opstond heb ik nog niet meegemaakt. Op het moment dat ze bij Petrus komen met de boodschap dat het met Dorkas slecht ging, ging Petrus met hen mee. En daar moest hij echt nog wel een stukje voor lopen. Dan komt hij aan en hij komt te laat. Dorkas is gestorven. En let op, Petrus begint niet met reanimatie of mond-op-mond-beademing. Dan kun je nog zeggen dat hij net op tijd was. Petrus bid met zijn rug naar haar toe, draait zich daarna om en zegt tegen het lichaam dat ze op moet staan en Dorkas opent haar ogen. Wat zou er gebeurd zijn als Petrus niet het avontuur met God was aangegaan? Dan was Eneas op bed blijven liggen en was Dorkas in de hemel geweest, terwijl Gods verlangen nog was dat ze de kerk zou dienen.
Weet je, avonturen met God zijn altijd bovennatuurlijk en nooit helemaal of helemaal niet te begrijpen voor ons.
Gebed: Heer, wat zijn wij vaak bange mensjes en wat durven we soms maar weinig op U te vertrouwen. Laat ons een generatie zijn die gaat opstaan in de kracht van Uw Koninkrijk.