“Verblijd u echter niet daarover dat de geesten aan u onderworpen zijn, maar verblijd u erover dat uw namen opgeschreven zijn in de hemel.” (Lukas 10:20)
We hebben het fundament dat je nodig hebt om echt het avontuur met God aan te gaan goed bekeken. Vertrouwen is heel erg belangrijk. Vertrouwen dat God geen fouten maakt en dat je het met God, als je Vader, mag wagen. En als Hij je een opdracht geeft, dan mag jij steeds meer leren om in de kracht van de Heilige Geest te bewegen om Zijn plan uit te voeren in deze wereld. Want uiteindelijk is dat het avontuur met God. Avonturen met God gaan niet in de eerste plaats om jouw ervaringen, ze gaan niet om wat er met jou gebeurt, maar het gaat er om dat het Koninkrijk van God op aarde doorbreekt.
Dat is een avontuur, waar jij altijd bij zult groeien, daarbij zal je altijd ervaringen opdoen die je laten verlangen naar meer, maar dat persoonlijke komt pas op het tweede plan. Het eerste is dat jij als een discipel van Jezus het Koninkrijk laat doorbreken in de Naam van Jezus. Dat is je roeping op aarde en voor jou persoonlijk is in de eerste plaats belangrijk dat jouw naam in de hemel is opgeschreven. Vandaaruit ben jij vervolgens geroepen om als kind van God een discipel van Jezus te zijn. Dus je verblijd je omdat je naam in de hemel is opgeschreven en vervolgens dien je het Koninkrijk van God op aarde.
Misschien klinkt dat best wel een beetje streng, alsof het niet mag gaan om jouw beleving en om jouw gevoel. Wees niet bang, als je het in het juiste perspectief ziet, dan komt die ervaring en dat gevoel er echt wel in mee. Dat volgt vanzelf, maar als jij weet dat jouw naam in de hemel is opgeschreven, dan ga je als het goed is juist verlangen dat die hemel, Gods wil, God verlangen, ook op aarde zichtbaar wordt.
En op dat moment zit je echt midden in het avontuur met God. De 70 discipelen lieten zich door Jezus de wereld insturen, niet wetend wat hen te wachten zou staan. Als ze dan terugkomen hebben ze de grootste verhalen. Allemaal ervaringsverhalen, maar daar was het hun niet in de eerste plaats om te doen. Ze zijn gegaan in gehoorzaamheid en omdat Jezus hen stuurde. En als ze dan terugkomen, brengt Jezus hen eerst even terug bij het feit dat hun naam in de hemel is opgeschreven. Daar mogen ze vooral blij over zijn. En als je vervolgens aan hen zou vragen: “Jongens, hoe hebben jullie die ervaringen opgedaan en hoe hebben jullie het geleerd om het Koninkrijk voor jezelf te beleven?”, dan zouden ze allemaal zeggen: “Dat begon doordat we gewoon uit gehoorzaamheid deden wat Jezus van ons vroeg”. Hoe gaaf is dit?
Op deze manier blijft het in de goede volgorde staan, want natuurlijk wil je als kind van de Vader dat wat in de hemel volmaakt is, nu op aarde al zichtbaar is. Dat is toch logisch? Je wilt toch niets liever dan dat je Vader in de hemel blij wordt van dat wat Hij op aarde ziet gebeuren? Maar het begon wel allemaal bij het feit dat God jou wederom geboren liet worden en het begon bij het moment dat jouw naam in de hemel werd opgeschreven, dat heeft jou uiteindelijk in beweging gezet. Ga vanuit dit perspectief gewoon doen wat Jezus heeft opgedragen. Zo wordt stap voor stap het avontuur met God steeds duidelijker.
Gebed: Heer, Uw plan, Uw heerlijkheid, daar wil ik voor leven en ik geloof dat U mij dan de ervaringen vanzelf zal leren. En ik ben blij dat mijn naam in de hemel is opgeschreven en dat ik Uw kind mag zijn.
