“Terwijl u, o koning, op uw bed lag, kwamen er gedachten in u op over wat hierna gebeuren zal. En Hij Die de verborgenheden openbaart, heeft u laten weten wat er gebeuren zal.” (Daniël 2:29)
Je zou de situatie van koning Nebukadnezar eens even van zijn kant moeten bekijken. Want stel je voor dat je een koning bent, de machtigste van de hele wereld, iemand als de Trump van onze tijd, en je zou een verschrikkelijke droom hebben waar je niets van begrijpt. Maar tegelijk is er diep van binnen het besef dat die droom niet een gewone droom is, maar dat je weet omdat je het weet dat die droom iets te betekenen heeft, maar je weet niet wat.
En dat is het niet alleen, het is ook nog eens een verschrikkelijke droom, die uitloopt op een ondergang. Maar het enige dat je hebt zijn je eigen goden, goden van hout en steen, en niet ene god is een levende god. Dat ben je wel gewend om te roepen, maar ze hebben uiteindelijk helemaal geen kracht. Je roept wel dat geld ervoor zorgt dat je een zorgeloos leven hebt, maar diep van binnen weet je dat geld zomaar weg kan zijn, je doet wel je best voor zo’n god en je hoop dat hij je de macht zal blijven geven, maar iets in je weet dat macht maar heel betrekkelijk is. En ergens voel je: er is meer tussen hemel en aarde en dat ‘meer’ heeft uiteindelijk alles te zeggen.
Als je een gelovige bent en Jezus kent, lijkt dit zo onbegrijpelijk en toch is het zo herkenbaar dat ook wij heel makkelijk op van alles en nog wat ons vertrouwen stellen en ook dat wij soms maar hopen dat God, ergens waarvan je weet dat het niet helemaal goed is, maar even niets zegt zodat jij het niet los hoeft te laten. En dat zeggen we dan vanuit persoonlijk geloof. Maar deze koning voelde dat er meer was, maar hij kende dat niet en dan die droom en niemand die het kan vertellen hoe het zit.
En dan, terwijl bijna alle wijzen omgebracht zouden worden omdat ze geen antwoord konden geven en de koning hen indirect beschuldigd van dwaasheid (wat hun wijsheid in de goden ook was) komt Daniël, namens de enige God, met de droom en zijn uitleg. Daniël is uiteindelijk ons voorbeeld in een wereld zonder God. Daniël brengt niet alleen God ter sprake, maar hij laat God ook werkelijk spreken. En niet op basis van de Bijbel, in deze situatie, maar op basis van zijn relatie met God waarin God tot Daniël spreekt. Daniël geeft door wat God zegt omdat Daniël het normaal vindt om naar de stem van God te luisteren. En dan sta je plotseling op een plaats, voor een koning met de boodschap van God.
Er zijn in het hele verhaal van Daniël twee kanten: De kant van Daniël en zijn God en de kant van de wereld van Babel. En Daniël kan telkens kiezen aan welke kant hij wil gaan staan. Telkens staat hij aan de kant van God, wat de boodschap ook is, of wat het gevolg ook is. De andere kant zijn koningen en mensen die diep van binnen radeloos zijn zonder het spreken van God. En voor die mensen mogen jij en Daniël het antwoord hebben en mag je God laten horen!
Gebed: Heer, het zijn twee kanten, Daniël in zijn geloofsvertrouwen en Babel in radeloosheid. Als ik het zo zie, is de keuze niet zo moeilijk en toch schrikken de gevolgen mij nog te vaak af. Ik wil altijd luisteren naar U en spreken namens U.