“Ieder die naar Mij toekomt en Mijn woorden hoort en ze doet, Ik zal u laten zien aan wie hij gelijk is.” (Lukas 6:47)
De afgelopen dagen hebben we het verschil gezien tussen het Joodse denken en het Griekse denken. Het Joodse denken is dus eigenlijk het denken dat God in Israël heeft gelegd, maar door Zijn Geest ook in ons. Het Griekse denken is sterk individualistisch en gericht op wat jij er aan hebt. Maar als je bedenkt dat het Joodse denken datgene is dat God in je heeft gelegd, dan betekent het dat jij mag leren wat je al kunt. Gods Geest heeft het dan al in je gelegd en vanuit de oorsprong zit het al in je genen. Het is iets dat zelfs bij de schepping erbij hoorde.
Dat maakt natuurlijk dat het Griekse denken en onze manier van leven uiteindelijk tot heel veel problemen leidt, want het is iets dat met de gebrokenheid te maken heeft. Dat maakt ook dat wij gewend zijn geraakt om te moeten leren wat we niet kunnen, terwijl God ons juist dat wil leren wat wij wel kunnen. Het Joodse denken gaat uit van dat wat al in je is gelegd, terwijl wij er liever dingen inleggen die we nog niet hebben. Daardoor loop je naar je bestemming, omdat we ons dingen aanleren waar we niet voor bedoeld zijn.
Uiteindelijk leert Jezus ons om naar Hem te luisteren. En luisteren naar Jezus en naar Zijn manier van denken is het fundament waarop wij ons levenshuis bouwen. Dat is het verschil tussen een rots en tussen zand. En als er iets is dat Jezus vanuit het Oude Testament en in de Bergrede ons wil leren is het niet om ons een heleboel regels op te leggen, maar Hij wil ons leren te denken en te handelen zoals wij bedoeld zijn. Als Jezus dus zegt: “Ieder die naar Mij toekomt en Mijn woorden hoort en doet”, zegt Jezus daarmee niet: “Doe deze regels maar even en het is goed.”
De hele Bergrede is net als de wet van God geen manier van doen, maar een manier van denken en een manier van zijn, waardoor je het gaat doen omdat het bij je past. Jezus laat ons dus gewoon zien hoe wij zouden moeten zijn om in alle ontspanning met God te leven. Dat is je huis bouwen op een rots, want dat geeft een fundament. Niet alleen een fundament in de tijd van storm en regen, maar ook een fundament voor het moment dat de zon in je leven schijnt, omdat je weet als de storm komt, dan sta ik stevig. Dan kun je in tijden van rust ook echt ontspannen en hoef je niet telkens te bedenken dat het mis kan gaan.
De vraag die overblijft is de vraag of jij en ik ons denken willen vernieuwen naar Gods diepste bedoelingen met ons leven. Een leven waarin jij onderdeel bent van het grotere geheel en waar jij gaat leven vanuit dat wat God in je heeft gelegd toen Hij je maakte. Dat is een keus om de manier van denken zoals het om ons heen gebeurt los te laten en veel meer te denken zoals Jezus deed. Het verlangen om een zegen te zijn, het verlangen om Gods Vaderhart te leven op aarde en het verlangen om vanuit de rust te leven zoals God Die in het paradijs bedoelde.
Gebed: Heer, wat heeft U het mooi bedacht, maar wat hebben wij er een puinhoop van gemaakt. Toch wil ik keuzes maken om niet voor mijzelf te leven, maar voor U en mijn naaste en daarmee ook voor mijzelf.