“Laten wij daarom het eerste onderwijs met betrekking tot Christus laten rusten, en doorgaan tot de volmaaktheid, zonder opnieuw het fundament te leggen van bekering van dode werken en van geloof in God, van de leer van de dopen, van de handoplegging, van de opstanding van de doden en van het eeuwig oordeel.” (Hebreeën 6:1 en 2)
Heeft iemand jou weleens de handen opgelegd? En dan bedoel ik niet als een soort bemoediging, maar op een geestelijke manier, zodat er een geestelijke overdracht was van de zalving van de Heilige Geest. Als je deze vraag stelt krijg je over het algemeen al snel een soort reactie van: dat is nergens voor nodig dat iemand, die dan blijkbaar geestelijk meer is, mij de handen oplegt. Of de andere kant dat iedereen, iedereen de handen oplegt. Is dit nu echt een thema? Of is het dat niet? Als we de Hebreeënbrief erbij nemen, dan blijkt iets opmerkelijks.
De schrijver heeft het, na een stevig onderwijzend gedeelte, over geestelijke volwassenheid. En volgens de schrijver had het al lang tijd geweest voor vast voedsel en hadden zijn lezers al lang volwassen moeten zijn. En op dat punt stapt hij over naar het ‘volwassenonderwijs’. En dat doet hij met een opmerkelijke opmerking. Hij zegt dat hij het eerste onderwijs zal laten rusten. Dat is het ‘babyonderwijs’ en hij zal verdergaan naar de volmaaktheid van het onderwijs. Je zou ook kunnen zeggen: de volmaaktheid van het geloof, of de volwassenheid van het geloof. En wat is dan het onderwijs dat hij laat rusten omdat dit nu niet meer aan de orde zou hoeven te komen?
Wat niet behoort bij het ‘volwassenonderwijs’ is het eerste onderwijs met betrekking tot Christus, het fundament van bekering van dode werken, van het geloof in God, van de doop, van de opstanding van de doden èn van de handoplegging. Deze thema’s zouden niet meer uitgelegd hoeven te worden aan christenen die volwassen in het geloof zijn geworden. Het is opmerkelijk hoeveel preken er dus toch nog over deze thema’s gaan. Hoeveel preken in ons land blijven draaien om bekering van dode werken, hoe vaak blijkt het van belang te zijn om over de opstanding van de doden te preken, hoeveel onderwijs wordt er nog steeds gegeven over de doop? Wat maakt dat de kerk deze thema’s nog steeds nodig heeft? Waarom zijn er nog zoveel baby’s onder de gelovigen. Maar het meest opmerkelijke is een thema, waar je bijna niets over hoort: Handoplegging!
Handoplegging is volgens de schrijver van de brief iets dat gewoon bij de beginnende gelovigen een bekend thema moet zijn. En vandaar de vraag waar we net mee begonnen: Heeft iemand jou weleens de handen opgelegd? Want blijkbaar behoort dit bij de basis van het geloof en misschien nog wel sterker: Elke jonge gelovige behoort de handen opgelegd te krijgen. Dat is in ieder geval de indruk die je krijgt bij deze woorden.
Hoe zit dat nu eigenlijk met handoplegging en hoe belangrijk is dit? Als je het boek Handelingen gaat lezen blijkt telkens dat de handoplegging door de apostelen ervoor zorgt dat nieuwe gelovigen vervuld worden met de Heilige Geest. Het blijkt dus ook alles te maken te hebben met Pinksteren. We zullen de komende dagen een aantal teksten bekijken rond dit thema, zodat ook dit stukje basisonderwijs voor ons bekend zal zijn.
Gebed: Heer, ik verlang om al het basisonderwijs in ieder geval te kennen en eigen te maken, zodat ik in volwassenheid ook steeds meer en meer kan toenemen.