“Hij predikte het Koninkrijk van God en gaf onderwijs over de Heere Jezus Christus, met alle vrijmoedigheid, ongehinderd.” (Handelingen 28:31)
Het laatste vers van Handelingen 28 maakt duidelijk dat de verkondiging van het Evangelie een open einde heeft. Heel veel Bijbelboeken hebben een afronding, maar het boek Handelingen heeft dat juist niet. Het lijkt wel of het boek midden in het verhaal stopt. Ineens, zonder verdere aankondiging, stopt het boek, maar het verhaal is niet af. En gelukkig maar, want anders waren wij er buiten gevallen en gelukkig maar, anders zouden degenen die na ons komen er buiten vallen. Maar daarmee is wel duidelijk dat jij en ik dat voortzetten waar de apostelen een klein begin aan hebben gemaakt.
Wat was de boodschap van Paulus en ook van de andere apostelen? De boodschap was nooit een eenzijdige boodschap. De focus was nooit op een klein stukje van het Evangelie, dat wat wij juist in onze tijd zo vaak zien. Alsof het alleen om ons stukje theologie gaat. Dat is dan bij de ene het kruis van Jezus Christus en onze zonden, daar moeten we dan de wereld mee in. Uiteindelijk draait het dan om de zondige mens die persoonlijk gered wordt. En dat is een onderdeel van de boodschap dat fundamenteel belangrijk is. En aan de andere kant gaat het bij anderen dan alleen maar om de tekenen van het Koninkrijk. Dan kom je niet verder als een wonderlijk geloof, maar waar de focus ook niet goed ligt.
Paulus maakt ons duidelijk en doet het ons dus voor op welke manier wij verder kunnen in Handelingen 29. En dat heeft twee kanten die we nooit los mogen maken. Je zou bijna kunnen zeggen dat Paulus zowel Reformatorisch was als voluit Pinkster. Die twee kanten die sluiten elkaar ook helemaal niet uit. Wij hebben in de kerk allemaal onze theologieën gemaakt en op basis daarvan allemaal kerkelijke hokjes gemaakt, maar dat is nooit de bedoeling geweest van het Evangelie.
Het moet in de kerk gaan over het Koninkrijk van God en over Jezus Christus. In het Koninkrijk zien we de nieuwe toekomst al zichtbaar worden, in die boodschap zien we heling en herstel, zien we genezing en bevrijding. Die boodschap moet gepreekt worden en moet zichtbaar zijn in de kerk die voortzet wat de apostelen zijn begonnen. En tegelijk moet het in de kerk over Jezus Christus gaan, als de Koning van dat Koninkrijk, die de beweging van het Koninkrijk in gang kon zetten omdat Hij de wereld met God verzoende.
Als deze balans weg is, hebben we als kerk niets meer te zeggen. Dat klinkt heel radicaal, want hoe kan het dan dat er tijden zijn geweest dat het Koninkrijk niet zichtbaar werd in de kerk? Daar plukken we nu de vruchten van, want de kerk is daardoor haar realiteit in de samenleving kwijt geraakt. Uiteindelijk is Jezus het antwoord op elke situatie, en als wij voor redding èn voor herstel Jezus niet meer relevant maken in onze dienen van het Koninkrijk, dan zetten we het Evangelie van het Koninkrijk buiten spel en kunnen mensen zonder dat Evangelie. En er komt nu iets in beweging dat maatschappelijk er van alles vastloopt en dat Jezus het antwoord is op zoveel vragen en ben jij bereid om net als Paulus de keus te maken voor het Koninkrijk en het onderwijs over Jezus? Dan ben je kerk die Handelingen 29 schrijft.
Gebed: Heer, ik wil meeschrijven aan Handelingen 29, ik wil met U, met Uw Koninkrijk en met het onderwijs over Jezus, geschiedenis schrijven totdat U terugkomt.