“En Hij lag in het achterschip te slapen op een hoofdkussen; en zij wekten Hem en zeiden: Meester, bekommert U Zich er niet om dat wij vergaan?” (Markus 4:38)
Alsof God Zich niet druk om je maakt. Ken je die momenten? Vroeger zou ik gezegd hebben: “Alsof de hemel van koper is”. Dat maakt eigenlijk niet zoveel uit, als dit zo is, want God woont door Zijn Geest toch in je hart, maar dat gevoel dat je roept en dat je geen antwoord lijkt te krijgen. Of net als dat gevoel van Elia, die op de vlucht sloeg voor Izebel en dan maar in de woestijn op zijn einde gaat zitten wachten. Hij staat er toch alleen voor.
De manier hoe Elia met God in gesprek gaat, vanuit zijn zelfmedelijden, is een manier waarvan wij misschien wel denken: “Kun je zo met God spreken?” Maar een soortgelijke situatie in het Nieuwe Testament is al niet veel anders. Misschien dat de situatie met de discipelen in hun bootje niet zo heel moedeloos en depressief was als bij Elia, maar ondertussen moeten ze toch wel echt machteloos geweest zijn.
De storm waar de discipelen in terecht waren gekomen was niet meer te hanteren voor hen. Ze lijken ten onder te gaan in deze storm. En Jezus… Die lijkt nergens last van te hebben en Hij blijft gewoon slapen. En dan die vraag van de discipelen: “Maakt het U niet uit dat wij vergaan.” Heb je over die vraag weleens nagedacht? Eigenlijk is het wel een vreemde vraag, want als zij vergaan, gaat Jezus mee. Dus de vraag zelf al is wel bijzonder. Als ze Hem nu wakker hadden gemaakt met: “Jezus, het stormt, we vergaan, help ons”, dat was logischer geweest. Nu roepen ze Hem er wel bij, maar de toon die erin zit, klinkt nogal veroordelend.
Natuurlijk, ze zijn in paniek, maar het gaat hier wel om de Zoon van God. Ze hebben het niet tegen hun collega, maar tegen Jezus! Misschien was de ergernis er ondertussen ook wel bijgekomen dat Jezus gewoon lag te slapen en dat zij het alleen moesten doen. Maar hoe erg is het nu eigenlijk? We weten natuurlijk al dat deze storm door demonen was aangezet, omdat het bootje niet bij Legio te laten aankomen. Misschien dat Jezus daardoor ook niet in paniek raakte. Maar dat wisten de discipelen nog niet. Net zo goed als dat jij soms niet weet waarom God niet lijkt te luisteren.
Jezus wordt niet boos als wij radeloos, moedeloos en machteloos in paniek raken. Echt niet, Jezus begrijpt echt wel hoe het kan stormen in ons hart. Maar kijk dan gewoon even hoe Hij wel reageert. Hij staat op, bestraft de omstandigheden en brengt rust. Dat is wat Jezus doet. Jezus pakt Zijn discipelen niet aan, maar de omstandigheden en dan verwonderen zij zich over wat Jezus heeft gedaan en begrijpen ze er totaal niets meer van hoe dit allemaal kan. Als Jezus dan luistert, dan kunnen ze er met hun verstand niet meer bij. Dat is Jezus, het doet er bij Hem wel toe, alleen Hij lijkt soms pas in te grijpen op het moment dat we het helemaal alleen nog maar van Hem kunnen verwachten en wij niet meer kunnen roeien!
Gebed: Jezus, ik roei nog zo vaak om het allemaal zelf te proberen. Als U niet gelijk reageert, doe ik er alles aan om het zelf op te lossen, zelfs als dat onmogelijk is.