“Deze ging naar Pilatus en vroeg om het lichaam van Jezus.” (Lukas 23:52)
Het kan toch niet waar zijn dat Jezus daar aan het kruis zou blijven hangen, terwijl de sabbat bijna zou aanbreken. Overigens is dat best wel iets heel bijzonders. De Joden die op een ergeniswekkende wijze met de wetten omgingen, zelfs het paleis van Pilatus niet binnen wilden gaan, vlak voor het Pascha, laten wel Jezus op de sabbat aan het kruis hangen. Kon dat dan wel? Kennelijk was dat toch minder belangrijk voor hen. In het Johannesevangelie wordt nog wel gezegd dat de Joden de lichamen van de kruisen afgehaald wilde hebben, maar ook daar lezen we over de begrafenis hetzelfde verhaal.
Maar er was nog een belangrijke raadsheer, die Jezus volgde. Jozef van Arimathea heette hij. Er staat dat ook hij het Koninkrijk van God verwachtte. Hoe dat geloof van hem er precies uitziet weten we niet, maar hij hoorde niet bij het volk dat Jezus verachtte en gedood had. Als raadsheer zal hij ook wel gedachten gehad hebben over het strafproces. Wellicht heeft deze Jozef een goede ingang gehad in het paleis bij Pilatus. Hij zou zelfs een goede bekende geweest kunnen zijn en behoorlijk aanzien gehad kunnen hebben bij Pilatus.
Hij staat op en vraagt om het lichaam van Jezus om dat te mogen begraven. En hij krijgt van Pilatus het lichaam van Jezus. Jozef van Arimathea, die in het geheim Jezus dus volgde, laat hier zijn liefde voor Jezus zien. En zo begraaft hij, samen met de vrouwen Jezus in een nieuw graf. En toen werd het stil.
De gedachten die je dan vervolgens naar boven voelt komen, zijn gedachten waar we moeilijk een antwoord op kunnen krijgen. Want wat is er in dat graf gebeurd? Er vanuit gaande dat de dood nog niet overwonnen was, zou dat betekent hebben dat zowel het lichaam van Jezus, als Zijn ziel naar het dodenrijk zijn gegaan. De dood had zijn sleutels immers nog niet afgegeven. En wat de zielen in het Oude Testament deden in het dodenrijk is niet echt duidelijk. Wel is duidelijk dat als Jezus de dood heeft overwonnen, de zielen van de gelovigen gelijk naar de hemel gaan. Jezus was de laatste van de oude bedeling.
Is daar de strijd geweest over de dood? Of mocht Jezus daar in alle rust liggen, beschermd door engelen? Niemand die dat kan vertellen, maar dit is wel duidelijk: Jezus moest uiteindelijk het graf in om de dood op zijn eigen terrein te gaan verslaan. Ook de dood, zowel de letterlijke dood, als ook de engel van de dood, moesten overwonnen worden. Elk terrein van verlies, heeft Jezus omgezet in winst. Stille zaterdag was geestelijk misschien weleens minder stil dan dat wij vaak denken. Stilte, van ontzetting, dat was er wel bij Zijn discipelen.
Stilte, maar in de geestelijke wereld heeft de duisternis feestgevierd. Satan moet gedacht hebben dat Jezus overwonnen was. Misschien wel betalend, maar een dode kan uiteindelijk niet betalen en satan zal vals gelachen hebben, niet wetend dat zijn lachen snel zou vergaan. Maar voor ons is Stille Zaterdag een dag van aanbidding, omdat Jezus niet stopte na Zijn dood, maar ook de strijd om de dood en het graf voor ons aan het winnen was.
Gebed: Heer, dank U wel dat de dood ook niet langer meer het laatste woord heeft. Het is stil in de wereld na Uw begrafenis, maar de glorieuze dag van overwinning staat op doorbreken.